De voorstelling À mon bel amour onderzoekt onze ideeën over het individu, het koppel en het collectief door verschillende opvattingen over identiteit en schoonheid te onderzoeken.
“À mon bel amour, een voorstelling waarin eclectische dansvormen, zoals voguing en waacking centraal staat.”
De dansers zijn zwart, wit, man, vrouw, klassiek, modern of urban geschoold, en komen uit allerlei culturen. In hun diversiteit spelen ze de rol van vertegenwoordigers van verschillende dansstijlen. Dit levert een dynamische, spannende en krachtige voorstelling op met beelden die doen denken aan clubs en modeshows.
In À mon bel amour komen moderne dans, waacking, popping, voguing, locking, krump en ballet samen in een soort paringsdans. Acht dansers, vier mannen en vier vrouwen, sloven zich uit, flirten, zijn excentriek en dominant. Ze overstijgen zichzelf om ertoe te blijven doen. Zo reflecteren ze ieder op hun eigen manier hun culturele voorkeur, inclusief verschillende ideeën van hun zelf en van de ander.
