Icíar Bollaíns film Yuli (2018) vertelt het levensverhaal van de Cubaanse balletdanser Carlos Acosta, algemeen beschouwd als een van de grootste dansers van zijn generaties.
De regisseur baseert zich hiervoor deels op Acosta’s autobiografie No Way Home uit 2008, en gebruikt de creatie van Acosta’s ballet Tocororo – gemaakt door Acosta Danza – als raamwerk om het verhaal te vertellen. Daarbij richt de film zich vooral op twee nauw aan elkaar verbonden lijnen: Acosta’s relatie met zijn vader Pedro en zijn relatie met zijn vaderland Cuba.
Getalenteerd straatschoffie
Havana in de jaren tachtig: de rebelse Yuli – zoals vader Acosta zijn zoon naar een dappere Indiaanse strijder noemt – heeft de schoolbanken altijd weten te vermijden en dreigt, ondanks zijn grote danstalent, uit te groeien tot een straatschoffie. In de hoop op een beter leven stuurt vader Pedro zijn getalenteerde zoon naar de nationale balletacademie van Cuba. Tegen zijn zin in en ondanks grote weerstand wordt Yuli uiteindelijk toch gegrepen door de wereld van het dansen.
Het blijkt een begin van een legendarische carrière. Yuli groeit uit tot een van de grote sterren van het Britse Royal Ballet, waar hij onder meer als eerste donkere danser ooit de rol van Romeo vertolkt.
“Aangrijpend. Een frisse biopic over de Cubaanse balletdanser Carlos Acosta. ★★★★”
— Het Parool