Bij toeval kwam Française Anne-Marie Van – alias Nach – op 22-jarige leeftijd in contact met ‘krump’, de heel vrije en energieke hiphopstijl die begin deze eeuw ontstond na de rassenrellen in Los Angeles. Op uiterst expressieve wijze geven Afro-Amerikaanse jongeren via deze dansstijl uiting aan de meest rauwe emoties. Na Nachs ontdekking werd de straat haar leerschool: in haar woonplaats Lyon vond ze een gemeenschap die haar de kennis en fundamenten van deze urban ‘Gospel-dans’ bijbracht. Ontmoetingen met onder meer de Algerijnse choreograaf Heddy Maalem en de Franse hiphoppionier Bintou Dembélé stimuleerden haar vervolgens om krump te voeden met invloeden uit andere dans- en kunstvormen. Ze nam les in de traditionele Indiase dans kathakali, verdiepte zich in onder meer flamenco, fotografie, poëzie, audiovisuele kunsten, experimentele film en muziek, en ontwikkelde zo een totaal eigen stijl, waarbij ze de straat gaandeweg verwisselde voor het theater.
Caleidoscopische metamorfose
In deze editie van het Holland Dance Festival maakt Nach haar debuut in Nederland met haar eerste solo, Cellule, die ze in 2017 creëerde. Vertrekkend vanuit het krump-idioom geeft de jonge choreografe hierin met een zeldzame intensiteit ruimte aan de verschillende karakters die onder haar huid borrelen. Ze nodigt je uit om als het ware haar lichaam binnen te treden en getuige te zijn van de caleidoscopische metamorfose van haar androgyne lichaam. Cellule is het gedanste zelfportret van een vrouw die verlangt naar vrouwelijkheid en authenticiteit en daarbij de energieën van onder meer begeerte, overdaad, lijden, angst en plezier verkent. Met haar solo geeft Nach een heel persoonlijke visie op krump, bevrijd van het verleden maar trouw aan de (fysieke én Black Lives Matter) beweging en haar grondleggers.
